Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania

Czy każdy może być uczestnikiem maratonu KIERAT?

Uczestnikiem maratonu Kierat może być każdy, kto kocha góry, nie ma przeciwwskazań zdrowotnych do długotrwałego wysiłku i chciałby sprawdzić swoją wytrzymałość fizyczną oraz odporność psychiczną. Jeżeli obawiasz się, że 100 km to za dużo, nie musisz zakładać, że już za pierwszym razem dojdziesz do mety. Na Kieracie każdy sam może sobie wyznaczyć cel, który chce osiągnąć.

W jaki sposób należy przygotować się do startu?

Przed startem warto trochę potrenować. Najlepszy jest regularny i niezbyt forsowny trening. Codzienny kilkukilometrowy spacer szybkim krokiem, bieg, wycieczki w weekendy powinny dać wystarczającą kondycję i uchronić przed kontuzjami. Start w maratonie prosto zza biurka nie jest najlepszym pomysłem, ale też jakiś wyjątkowy trening pod okiem instruktora lub z użyciem specjalistycznego sprzętu nie jest konieczny.

Czy trzeba mieć szczególne umiejętności posługiwania się mapą i kompasem?

Nawigacja na Kieracie nie jest trudna, ale umiejętność orientowania mapy za pomocą kompasu i znajomość oznaczeń stosowanych na typowych mapach turystycznych jest potrzebna. Osoby, które nigdy nie uczestniczyły w "imprezach na orientację" powinny podczas niedzielnych wycieczek spróbować swoich sił. Wystarczy wziąć do ręki mapę turystyczną lub topograficzną, najlepiej w skali 1:50000, okolicy swojego miejsca zamieszkania, wyznaczyć sobie na mapie kilka charakterystycznych punktów, a następnie spróbować dotrzeć do nich możliwie najkrótszą drogą. Osoby, które obawiają się, że nie poradzą sobie z nawigacją na Kieracie zawsze mogą dołączyć się do kogoś bardziej doświadczonego.

Co należy zabrać ze sobą do plecaka i apteczki?

Obowiązkowe wyposażenie jest określone w regulaminie. Przy pakowaniu plecaka obowiązuje żelazna zasada: wziąć WSZYSTKO to, co niezbędne i TYLKO to, co niezbędne. Przed startem nie sprawdzamy zawartości plecaków, ale o folii termicznej (NRC), latarce oraz telefonie komórkowym lepiej nie zapominać. Od tego może zależeć Wasze zdrowie, czasem nawet życie. Plecak wraz z niezbędnym zapasem napoju nie powinien ważyć więcej niż 5-6 kg.

Czy część bagażu można zostawić w bazie?

Oczywiście można, nawet trzeba. Ubranie na zmianę po powrocie z trasy, karimatę, śpiwór oraz wszystko to, co będzie potrzebne tylko w bazie, należy pozostawić w miejscu zakwaterowania, tj. w pokoju hotelowym lub w szatni szkolnej. Śpiwór można ostatecznie zabrać, jeśli się go traktuje jako osłonę przed chłodem w czasie postojów na trasie, ale znacznie lżejsza i mniejsza jest folia NRC, ponadto w odróżnieniu od śpiwora jest wodoodporna. Niektórzy przyjeżdżają na rajd z ogromnym, ciężkim plecakiem. Taki plecak radzę również zostawić w bazie, a na trasę zabrać mały plecaczek o pojemności dostosowanej do niezbędnego wyposażenia maratończyka.

Gdzie można kupić folię NRC?

Folię NRC zwaną też folią termiczną lub kocem ratunkowym, można kupić w większości sklepów ze sprzętem turystycznym i wspinaczkowym, w sklepach ze sprzętem ratowniczym i bhp, można też o nią pytać w niektórych aptekach. W handlu dostępne są dwa rodzaje folii: srebrna i srebrno-złota. Ta druga może chronić zarówno przed wychłodzeniem, jak i przed przegrzaniem, w zależności od tego, czy owiniemy się nią srebrną stroną do wewnątrz, czy na zewnątrz. Folia termiczna może być jednorazowa lub do wielokrotnego użytku. Ta druga jest nieco droższa. Jednorazowa folia srebrno-złota jest to pakunek wielkości cienkiego portfela i kosztuje poniżej 10 złotych. Taką folię powinno się mieć zawsze w swojej podróżnej apteczce, również w apteczce samochodowej.

Czy trzeba mieć zaświadczenie od lekarza o dobrym stanie zdrowia?

Zaświadczenie nie jest konieczne. Wystarcza nam złożenie podpisu pod oświadczeniem, które każdy uczestnik otrzymuje przed startem. Zalecamy, aby zaświadczenie lekarskie przedstawiły osoby nieletnie lub takie, których stan zdrowia może wzbudzać wątpliwości. Jeżeli nasz lekarz stwierdzi podczas badania takiej osoby przed startem przeciwwskazania do długotrwałego wysiłku fizycznego, może nie dopuścić jej do startu w maratonie. Badania lekarskie przed startem przechodzą jedynie osoby nieletnie oraz te, które sobie tego życzą, bo np. źle się akurat poczuły.

Czy w Kieracie mogą brać udział tylko dorośli?

Nieletni także mogą startować w Kieracie, ale tylko razem z pełnoletnim opiekunem, upoważnionym do sprawowania opieki przez rodziców nieletniego. W praktyce oznacza to konieczność uzyskania zgody na start od rodziców (druk do pobrania na podstronie "regulamin") oraz znalezienia dorosłego opiekuna, który weźmie na siebie odpowiedzialność i zobowiąże się do tego, że nie pozostawi swojego podopiecznego na trasie bez opieki.

Czy przed startem trzeba zaopatrzyć się w mapę?

Każdy uczestnik otrzymuje podczas rejestracji komplet materiałów startowych, w tym m.in.: specjalnie przygotowaną kolorową mapę turystyczną wydawnictwa Compass w skali 1:50000 z naniesionymi punktami kontrolnymi i ich opisem, jak również koszulkę tzw. strunówkę do zabezpieczenia mapy przed wilgocią. Posiadanie własnej mapy innego wydawnictwa lub w innej skali, jak również urządzenia GPS jest dozwolone, ale moim zdaniem zbędne.

Jakie buty są najlepsze i czy warto brać drugą parę obuwia na zmianę?

Buty powinny być wygodne, mocne, w miarę lekkie i koniecznie rozchodzone. Nie mniej ważne od butów są odpowiednie skarpety. Zapasowej pary butów w plecaku nie polecam, bo to dodatkowy spory balast, skarpety na zmianę, moim zdaniem, warto wziąć, bo ważą niewiele. Krótkotrwałe przemoczenie obuwia i skarpet nie jest groźne. Na nogach buty schną dosyć szybko. Gorzej jeśli przez wiele godzin maszerujemy w strugach deszczu i po kostki w błocie. Tylko, czy zmiana obuwia, na długo wówczas pomoże? Na to pytanie każdy sam musi spróbować sobie odpowiedzieć. Są różne szkoły, ale z moich obserwacji wynika, że ci najbardziej doświadczeni zapasowych butów na plecach nie dźwigają.

Jaka latarka jest najlepsza?

Ręce podczas marszu powinny być w miarę możliwości wolne. Dlatego bezwzględnie polecam latarki czołowe. Do szukania znaków na szlaku turystycznym lub charakterystycznych obiektów w terenie potrzebne jest oświetlenie skupione i o dużym zasięgu. Do patrzenia pod nogi i analizowania mapy wystarcza w zupełności energooszczędna latarka diodowa. Ideałem jest więc latarka posiadająca możliwość przełączania rodzaju strumienia światła. Nawet najlepsza latarka może ulec uszkodzeniu, dlatego warto mieć w plecaku drugą zapasową.

Czy na trasie przewidziany jest przepak?

Nie. Trasa to jedna pętla o długości ok. 100 km bez przepaków. Oznacza to, że wyposażenie potrzebne w czasie marszu trzeba cały czas mieć ze sobą. Nie dopuszczamy też możliwości korzystania w tym zakresie ze zorganizowanej pomocy osób nie biorących udziału w Kieracie, np. podwiezienia wyposażenia lub prowiantu w umówione miejsce. Ten zakaz służy wyrówaniu szans wszystkich uczestników maratonu.

Czy spotkanie ze znajomymi lub z rodziną na trasie maratonu jest zabronione?

Nie zakazujemy spotkań ze znajomymi lub z rodziną na trasie, np. w celu zrobienia pamiątkowej fotki lub kibicowania zawodnikom, jednak, by nie wzbudzać niepotrzebnych podejrzeń, radzimy odbywać te spotkania na punktach kontrolnych w obecności sędziów. Chyba nikt nie chciałby, aby zarzucono mu złamanie regulaminowego zakazu korzystania ze zorganizowanej pomocy tzw. osób trzecich.

Czy i w jaki sposób można na trasie uzupełniać napoje i prowiant?

Na trasie można uzupełniać zapasy napoju i jedzenia w napotkanych sklepach, punktach gastronomicznych oraz na niektórych punktach kontrolnych. Trzeba liczyć się z tym, że nocą sklepy będą zamknięte. Na wybranych punktach kontrolnych w okolicy 1/4, 1/2 i 3/4 trasy, organizatorzy zapewniają możliwość uzupełnienia wody do picia, na półmetku można otrzymać gorący napój (kawa, herbata, zupki ekspresowe).

W jaki sposób liczona jest długość trasy?

Długość tak całej trasy, jak i poszczególnych odcinków pomiędzy punktami kontrolnymi jest liczona po najkrótszych istniejących w terenie drogach i ścieżkach. Nie jest to odległość mierzona po linii prostej. Należy liczyć się z tym, że w zależności od obranego wariantu przejścia pomiędzy punktami kontrolnymi, parametry trasy mogą się różnić od podanych przez organizatora.

Czy osoby, które rezygnują z kontynuowania marszu, są zwożone do bazy?

Transport uczestników maratonu z trasy do bazy zapewniamy tylko w wyjątkowych sytuacjach, np. w razie odniesienia poważnej kontuzji uniemożliwiającej dotarcie o własnych siłach do najbliższego środka transportu lokalnego (PKS, BUS, TAXI). Osoby kontuzjowane, które nie wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej muszą się jednak liczyć z tym, że na zwiezienie do bazy będą musiały poczekać. Czas oczekiwania może wynosić nawet kilka godzin. Z transportu GOPR korzystamy wyłącznie w razie wypadku lub wystąpienia nagłego groźnego pogorszenia stanu zdrowia zawodnika.

Czy na wszystkich punktach kontrolnych będą sędziowie?

Staramy się, by wszystkie punkty kontrolne miały stałą obsadę sedziowską. Jeżeli nie będziemy w stanie jej zapewnić, stosowne informacje zostaną podane podczas odprawy technicznej przed startem.

Co zrobić, gdy punktu kontrolnego nie ma tam, gdzie powinien być?

Punkty kontrolne są zlokalizowane w charakterystycznych miejscach i nie powinno być przypadków ich błędnego rozstawienia. Może się jednak zdarzyć, że oznaczenie punktu zostało zniszczone przez wandali (PK bez obsady sędziowskiej) lub organizatorzy nie zdążyli rozstawić punktu przed nadejściem pierwszych zawodników. W takich przypadkach należy niezwłocznie skontaktować się telefonicznie z Sędzią Głównym, celem wyjaśnienia sytuacji i uzyskania instrukcji dalszego postępowania.

Czy trasę maratonu można pokonywać biegiem?

Maraton z zasady jest pieszy, ale jeżeli tylko ktoś ma wystarczająco dobrą kondycję, by na tak długim dystansie i w górskim terenie biec, może pokonać biegiem nawet całą trasę. Limity czasowe są jednak wyliczone pod tempo przeciętnego turysty pieszego. Czasy przewidziane na pokonanie poszczególnych odcinków trasy nie odbiegają zasadniczo od podawanych w przewodnikach, a nawet umożliwiają robienie niezbyt długich odpoczynków.

Co grozi uczestnikowi za skorzystanie z "podwózki"?

Korzystanie z tzw. "podwózki" samochodem, motocyklem, rowerem, wozem konnym lub jakimkolwiek innym środkiem transportu jest rażącym złamaniem regulaminu i powoduje dyskwalifikację. Choć liczymy na uczciwość uczestników, staramy się też kontrolować przebieg rywalizacji. Od trzeciej edycji maratonu Kierat, sędziowie są obecni na wszystkich punktach kontrolnych. Jednocześnie patrolujemy okoliczne drogi i szosy. Głównym celem naszych zabiegów jest zapewnienie uczestnikom bezpieczeństwa. Dlatego jeśli tylko któryś z uczestników nie pojawia się w określonym miejscu trasy w czasie, gdy się go tam spodziewamy, fakt ten zostaje przez nas odnotowany. W ten sposób mamy przez cały czas kontrolę nad przemieszczaniem się zawodników od startu aż do mety. Zdarzało się, że ktoś nam na trasie "zginął", ale na szczęście były to odosobnione przypadki i nie były związane z łamaniem regulaminu, ale z pobłądzeniem.

Czy uprawianie sportów wytrzymałościowych, takich jak maratony nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia?

U osób zdrowych i dobrze przygotowanych do uprawiania takich sportów, nawet bardzo długotrwały wysiłek nie musi wywoływać negatywnych skutków dla zdrowia. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z zagrożeń, takich jak: odwodnienie organizmu, hipotermia czyli nadmierne wychłodzenie lub hipertermia czyli przegrzanie organizmu, wreszcie różnorakie urazy mechaniczne dolnych kończyn.

Jakie są objawy hipotermii i kiedy do niej dochodzi?

Do hipotermii dochodzi najczęściej wtedy, gdy zawodnik jest zbyt lekko ubrany lub ubranie ulegnie przemoczeniu przy bardzo niskiej temperaturze zewnętrznej. Najgorzej jest, gdy temperatura zewnętrzna wynosi kilka stopni powyżej zera i występują intensywne opady deszczu. Przemoczone ubranie nie stanowi dobrej izolacji cieplnej, dlatego zawsze, gdy ruszamy w góry należy mieć odzież zabezpieczającą przed zimnem i deszczem. Pierwsze objawy hipotermii to dreszcze, następnie drgawki i zsinienie skóry. W dalszym stadium może dochodzić do zaburzeń świadomości, zaburzeń pracy serca a nawet do śmierci. Osoby, które odczuwają wstępne objawy hipotermii powinny w miarę możliwości zmienić ubranie na suche, dodatkowo okryć się lub owinąć folią NRC i cały czas pozostawać w ruchu. Aby zabezpieczyć osobę kontuzjowaną przed wychłodzeniem podczas oczekiwania na przybycie służb ratowniczych, należy okryć ją folią NRC, osłonić od wiatru i deszczu.

Kiedy może nastąpić hipertermia i jakie są jej skutki?

Na przegrzanie organizmu jesteśmy narażeni podczas intensywnego wysiłku fizycznego przy wysokiej temperaturze zewnętrznej. Organizm reguluje temperaturę i broni się przed przegrzaniem poprzez wydzielanie potu. Zawarta w nim woda parując odbiera ciepło od naszego ciała. Przy bardzo wysokiej temperaturze zewnętrznej i dodatkowo wysokiej wilgotności powietrza ten naturalny mechanizm może się okazać niewystarczający. Dochodzi do podwyższenia temperatury ciała, co może prowadzić do szybkiego odwodnienia organizmu oraz do udaru cieplnego. Osobę, która straciła przytomność wskutek hipertermii należy ułożyć w pozycji półsiedzącej z głową lekko uniesioną do góry i starać się jak najszybciej doprowadzić do obniżenia temperatury ciała, szczególnie głowy, np. poprzez polewanie zimną wodą. W takim przypadku niezbędna jest jak najszybsza interwencja pogotowia ratunkowego. Do czasu jego przybycia należy kontrolować stan poszkodowanego, obecność tętna i oddechu i w razie potrzeby podjąć reanimację.

Kiedy dochodzi do odwodnienia organizmu?

Przyczyn odwodnienia organizmu może być wiele, ale w przypadku maratończyków podstawowe przyczyny odwodnienia to:
- wspomniana wcześniej hipertermia, czyli przegrzanie organizmu,
- narażenie na długotrwałe przebywanie w ekstremalnych warunkach zewnętrznych,
- długotrwały i intensywny wysiłek fizyczny bez dostarczenia organizmowi odpowiedniej ilości wody na pokrycie strat w wyniku pocenia, szczególnie w gorącym i/lub wilgotnym otoczeniu.
W normalnych warunkach fizjologicznych człowiek traci wodę podczas oddychania, wydalania moczu oraz wraz z potem. Jeżeli ubytek wody z organizmu nie zostanie uzupełniony poprzez picie, dochodzi do odwodnienia.

Jakie są objawy odwodnienia?

Początkowa faza odwodnienia organizmu przebiega bezobjawowo. W miarę zwiększania się stopnia odwodnienia pojawiają się liczne symptomy. Gdy ubytek wody wynosi do 2% masy ciała, zaczynamy odczuwać silne pragnienie. Przy ubytku wody 2 - 4% masy ciała pojawia się uczucie suchości w ustach, ból głowy, zmniejszenie ilości oddawanego moczu, jego ciemne zabarwienie aż do pojawienia się bezmoczu, uczucie osłabienia, wreszcie zawroty głowy, zaburzenia widzenia, omdlenie, nudności, czasami wymioty, zmniejszenie pocenia, ustanie wydzielania śliny, suchy język, utrudniona mowa, skurcze i bóle mięśni, suche i popękane usta, utrata elastyczności skóry (skóra uszczypnięta i puszczona wyrównuje się bardzo powoli), utrata siły, wycieńczenie, zapadnięte oczy, zaparcie. Ubytek wody rzędu 5 - 6% masy ciała wywołuje senność oraz parestezje czyli uczucie drętwienia i mrowienia skóry, czasem nagłe napady zimna i gorąca. Ubytek wody powyżej 10% masy ciała powoduje drgawki, zaburzenia świadomości i kontroli postępowania, uniemożliwia mówienie, wywołuje delirium, obrzęk języka, wreszcie utratę przytomności. Ubytek wody powyżej 15% masy ciała prowadzi do śmierci. Nieleczone odwodnienie prowadzi do zgonu. Śmierć w wyniku odwodnienia organizmu może nastąpić w ciągu 3 dni, a nawet szybciej w przypadku upalnej pogody. Prawidłowy bilans wodny w organizmie jest regulowany odczuwaniem pragnienia, ale u osób po 50. roku życia odczuwanie pragnienia ulega zmniejszeniu i zmniejsza się dalej w miarę upływu lat. W stanie odwodnienia organizmu nie zaleca się picia alkoholu oraz spożywania suchych pokarmów! Wskazane jest podawanie pokarmów płynnych oraz niewielkich słonych przekąsek węglowodanowych (precle, krakersy, chipsy) w celu uzupełnienia strat sodu, do których dochodzi głównie podczas intensywnego wysiłku fizycznego, aby zapobiec obniżeniu stężenia sodu we krwi. Nie zaleca się połykania tabletek z solą kuchenną, ze względu na łatwą możliwość przedawkowania. Spożywanie słonych pokarmów praktycznie wyklucza taką możliwość, gdyż pobudzają one pragnienie.

Ile wody należy wypić podczas stukilometrowego maratonu?

Dużo! Podczas długodystansowego maratonu zawodnicy są szczególnie narażeni na odwodnienie. Zapotrzebowanie na płyny zależy od indywidualnych cech zawodnika, masy ciała zawodnika, temperatury otoczenia, wilgotności powietrza, sposobu poruszania się (bieg, marsz), trasy maratonu (teren płaski, górzysty, marsz drogami, na przełaj). Ilość wypitej wody powinna odpowiadać ilości wody utraconej podczas marszu. Przeciętnie człowiek zużywa w ciągu doby 30-60 ml wody na 1 kg masy ciała, ale przy długotrwałym wysiłku zużycie to może być większe. Oznacza to, że człowiek o masie ok. 60 kg powinien w ciągu 30-godzinnego maratonu wypić ok. 5 l płynów, a i to nie musi wyrównać całkowicie ubytku wody w organiźmie. Pić należy zanim pojawią się jakiekolwiek objawy odwodnienia, a jeśli się pojawiają to ilość przyjmowanych płynów należy zwiększyć. Lepiej jest przyjmować często niewielkie ilości płynu, niż rzadko i od razu dużo. Wraz z wodą powinno się uzupełniać ubytek soli mineralnych. Najlepiej pić specjalne napoje dla sportowców zawierające związki sodu, potasu i magnezu, substancje zatrzymujące wodę w organizmie oraz węglowodany. Koncentraty takich napojów do rozpuszczenia w wodzie można kupić w sklepach z odżywkami dla sportowców. Nawadnianie organizmu należy rozpocząć nawet na dwa dni przed zawodami. Co prawda nie można napić się na zapas, ale istotne jest, aby nasz organizm nie był odwodniony już przed startem. Oczywiście nie wolno przesadzać. Picie zbyt dużej ilości wody może doprowadzić do zaburzenia równowagi elektrolitowej w organizmie, a nawet do zatrucia wodą. Do stanu takiego może dojść, gdy ilość wypitej wody przekracza wydajność naszych nerek. U zdrowego człowieka nerki przefiltrowują ok. 15 litrów płynów na dobę. Podczas marszu nie powinno się pić wody gazowanej, szczególnie należy unikać wody nasyconej dwutlenkiem węgla.

Jakie środki przeciwbólowe są najlepsze dla maratończyka?

Żadne! Ból to sygnał, że z organizmem dzieje się coś złego. Tłumienie bólu środkami przeciwbólowymi można porównać do wyłączenia w samochodzie sygnalizacji temperatury wody w chłodnicy. Oczywiście jest to pewne uproszczenie. Źródła i przyczyny bólu mogą być bardzo różne: od naturalnego bólu mięśni wywołanego zmęczeniem do ostrego bólu stawów, którego przyczyną może być groźny uraz, od bólu pleców spowodowanego ocieraniem plecaka do bólu w okolicach serca. Zatem i nasza reakcja na ból może być różna w zależności od jego źródeł. Czuję się jednak w obowiązku przestrzec przed nieprzemyślanym "łykaniem prochów". Jeśli stosowanie jakiegoś preparatu jest konieczne, to powinien to być tylko taki środek, o którym wiemy, że nie wywołuje u nas żadnych niepożądanych reakcji. Osoby, które silnie reagują na kofeinę, absolutnie nie powinny stosować leków, które ją zawierają, szczególnie gdy odczuwają objawy odwodnienia. Zwracam też uwagę, że bardzo duże ilości kofeiny zawierają niektóre napoje energetyczne i ich spożycie w stanie odwodnienia może być niebezpieczne. W niektórych krajach handel takimi napojami jest zabroniony. Należy też zachować ogromną ostrożność przy przyjmowaniu leków zawierających paracetamol. Reklamowane jako całkowicie bezpieczne w rzeczywistości mogą powodować uszkodzenia nerek i wątroby w przypadku przedawkowania, ale również gdy są przyjmowane po spożyciu alkoholu lub w stanie odwodnienia. Podobno w Stanach Zjednoczonych najczęstszą przyczyną ostrej niewydolności wątroby jest właśnie zatrucie paracetamolem. To szokująca prawda: niektóre "bezpieczne" leki mogą wywoływać skutki takie, jak spożycie muchomora sromotnikowego. Przestrzegam też przed przyjmowaniem jakichkolwiek narkotyków lub tzw. dopalaczy, które mogą zawierać bardzo duże ilości toksycznych substancji, których nasz odwodniony organizm nie będzie w stanie się pozbyć. Każdy praktycznie lek, powinien być przyjmowany tylko wtedy, gdy jest to konieczne, zalecone przez lekarza i mamy pewność, że przyjęcie tego leku w stanie silnego zmęczenia i odwodnienia nie spowoduje niepożądanych skutków ubocznych.

Jak pieszy maraton wpływa na kondycję naszych stawów?

Podczas długodystansowego marszu lub biegu nasze stawy są przeciążane. Można oczywiście obawiać się, że "smarowanie" naszych stawów kolanowych jest niedostateczne i mogą się one szybciej zużywać. Opinie lekarzy na ten temat są podzielone. Na pewno przeciążenia stawów podczas biegu są znacznie większe, niżeli podczas marszu. Znam wielu przedstawicieli starszego ode mnie pokolenia, a przecież sam młodzikiem nie jestem, którzy od lat startują w pieszych maratonach i problemy ze stawami mają znacznie rzadziej, niż ich rówieśnicy, którzy stronili w młodości i stronią nadal od ruchu i sportu. Jedynym wytłumaczeniem tego paradoksu może być fakt, że osoby, które prowadzą aktywny tryb życia mają znacznie lepiej rozwinięte mięśnie, od tych, którzy unikają wysiłku i ruchu. W efekcie to mięśnie przejmują większą część obciążenia kończyn, chroniąc w ten sposób stawy przed przeciążeniem. Podkreślić jednak należy, że wszystkie osoby, od wielu lat startujące w maratonach i cieszące się znakomitą kondycją, które znam, są aktywne na co dzień, a nie tylko raz na jakiś czas przy okazji maratonu. Twierdzę więc, że osoby zdrowe i regularnie trenujące, nie powinny obawiać się o to, że chodzenie lub bieganie zniszczy im stawy.

Czy uczestnik MEMP Kierat może nie wyrazić zgody na publikację swojego wizerunku?

Niestety nie może. Na trasie oraz w bazie maratonu pojawiają się przedstawiciele mediów, którzy sporządzając relacje z imprezy ilustrują je fotografiami zawodników. Najczęściej są to fotografie zbiorowe, ale zdarzają się też ujęcia przedstawiające pojedynczych zawodników. Nie zamierzamy zabraniać reporterom, jak i uczestnikom imprezy wykonywania fotografii i filmów dokumentujących przebieg rywalizacji oraz ich publikowania. Jeśli ktoś chce chronić swój wizerunek, powinien raczej unikać publicznych imprez, na których pojawiają się fotoreporterzy. Organizatorzy MEMP Kierat takiej ochrony wizerunku nie są w stanie zagwarantować.

Czy w MEMP Kierat można startować z psem?

Nie ma formalnego zakazu startu z psem, jednak jego właściciel ponosi pełną odpowiedzialność za skutki obecności psa na trasie maratonu. Pies musi być cały czas prowadzony na smyczy, nie może utrudniać marszu innym zawodnikom, ani stanowić zagrożenia dla ich bezpieczeństwa. Właściciel psa musi mieć świadomość, że w niektórych obiektach, w których mogą być zlokalizowane punkty kontrolne lub baza maratonu, jak również na niektórych obszarach, np. rezerwatów przyrody, obowiązuje bezwzględny zakaz wstępu osób z psami.

Jeśli macie inne pytania, piszcie na adres: kierat2004@wp.pl.

Andrzej Sochoń